ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ Σ΄ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ

 Είναι κακό να κρύβεσαι.Δεν πρέπει να λες ψέματα!Σε βλέπει ο Θεός!Κρύβεται πίσω από το ψέμα του.Μην κρύβεσαι πίσω από προσωπεία για να δικαιολογηθείς.Πόσες τέτοιες επικριτικές προτάσεις έχουμε ακούσει στην πορεία της ζωής μας;Δεν είναι απαραίτητο να είσαι ψεύτικος,δειλός,ευθυνόφοβος ή κατ΄εξακολούθηση "κλέφτης" ιδεών και σκέψεων επειδή φοράς μάσκα ή ψευδώνυμο.Δεν είναι φυσικό επακόλουθο η τιμωρία σε όσους δεν αποκαλύπτονται ονομαστικά.Τις περισσότερες φορές εκτίθενται ουσιαστικά,μιας και έχουν αυτόν τον τρόπο για να αποκαλύψουν την ψυχή τους.Αλήθεια είναι!΄

ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

 

Και να η πρώτη πρόκληση-πρόσκληση!Ένα σοκάκι μιας παλιάς πόλης.Ταξιδέψτε με το νου σας σε όποια πόλη του κόσμου προτιμάτε.Δεν έχει σημασία.Τα ταξίδια του νου είναι απέραντα έτσι κι αλλιώς.

Διαλέξτε ένα βιβλίο από αυτό το καροτσάκι.Σίγουρα παραδίπλα θα έχει κάποιον αυτοσχέδιο πάγκο γεμάτο βιβλία.Και είμαι σχεδόν βέβαιη πως δεν θα πάρετε μόνο ένα(η ανασφάλεια και η λαχτάρα του βιβλιόφιλου γαρ).Ποιο θα μου προτείνατε να διαβάσω για να το "ξεσκονίζαμε" μετά λιγάκι μαζί;"Έτσι για καφέ και κουβέντα",που έγραψε και η Κατερίνα Τσεμπερλίδου.

Εδώ είναι η "Βιβλίων Γη".Όλα τα ταξίδια επιτρέπονται!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΤΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

Κάθε μέρα και μια σκέψη.Μια εικόνα από τα παλιά,τα καθημερινά και τα καινούργια.Ωρες ώρες και για τα μελλούμενα.

Θυμάστε το "ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" που μας έδιναν στην πρώτη δημοτικού;Ήταν ένα χοντρούτσικο βιβλίο με το χρώμα του λαδιού,μπορεί και της χρυσόμυγας-μου διαφεύγει μετά από τόσα χρόνια.Η δασκάλα μας είχε πει πως ακόμα δεν θα του χρειαστούμε.¨Ηταν γεμάτο ποιηματάκια και ιστορίες σαν παραμύθια νομίζαμε εμείς.Τα στιχάκια τα μαθαίναμε "απ΄ έξω" και τα λέγαμε δυνατά,με τα χεράκια κολλημένα στα πλάγια,λίγο ιδρωμένα,λίγο σφιγμένα.Μπερδεύαμε τη γλώσσα με μερικές λέξεις και κοιτούσαμε με τρομαγμένα μάτια τη δασκάλα.

Το Σεπτέμβρη διαβάζαμε το "Κυκλάμινο" και η "κυρία" μας ζητούσε να φέρουμε τα μικρά λουλουδάκια που γέμιζαν τον τόπο μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι μας.Εγώ είχα βρει κάτι μεγάλες πέτρες που από κάτω έκρυβαν πολλά.Τα έφερνα στο σχολείο γεμάτη καμάρι,τυλιγμένα με χαρτοπετσέτες με σχέδια (κάναμε συλλογή από χαρτοπετσέτες τότε)

              Γιάννης Ρίτσος Το κυκλάμινο 

        Μικρὸ πουλὶ τριανταφυλλί, δεμένο μὲ κλωστίτσα,
μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει.
Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά, θὰ σοῦ χαμογελάσει
κι ἂν τὸ τηράξεις δυὸ καὶ τρεῖς, θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι*

*Εμείς μόλις σήμανε το κουδούνι-κανονικό κουδούνι,με καμπανάκι-βγαίναμε τρέχοντας έξω και φωνάζαμε τραγουδιστά όλα τα κορίτσια μαζί,"κυκλάμινόοοοοοοοο κυκλάμινόοοοοοοο"

Αν δείτε τώρα ένα κυκλάμινο δε σας έρχεται στο μυαλό εκείνο το "κυκλάμίνόόόόόόόόό,κυκλάμινόόόόόόόόό,κυκλάμινόόόόό";