Όταν,το 1096,ο Πάπας Ουρβανός Β΄,κήρυξε τον πρώτο επίσημο Ιερό πόλεμο, εναντίον των άπιστων μουσουλμάνων,στο Κλερμόν,δεν ήξερε κανείς,ποιο μεγάλο Τάγμα θα προέκυπτε από την πρώτη Σταυροφορία του Χριστιανισμού της Δύσης.
Η μάχη στο Μάτζικερτ,το 1071,μεταξύ του Βυζαντίου και του λαού των Σελτζούκων-Τούρκων,δημιούργησε καινούρια δεδομένα,αφού η στρατιές του Αλπ Αρσλάν,πέτυχαν να κυριεύσουν τη Μικρά Ασία και να πετύχουν ένα καίριο χτύπημα στα σημαντικότερα εδάφη, που κατείχε,μέχρι τότε,το Βυζάντιο.Τα επόμενα χρόνια θα είναι χειρότερα για τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.Ο Αλέξιος Κομνηνός,θα είναι αυτός που θα ζητήσει βοήθεια από τη Δύση,προκειμένου να επανακτήσει τα χαμένα εδάφη της αυτοκρατορίας του.
Το βιβλίο του κυρίου Κωνσταντάτου,DEUS VULT,πραγματεύεται την πρώτη σταυροφορία των δυτικών και την ιστορία της δημιουργίας των Ναΐτων Ιπποτών.Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα,με πολλά στοιχεία φιλοσοφικού και θρησκευτικού προβληματισμού,που διατηρούν διαχρονική αξία,στην πορεία της ιστορίας του ανθρώπου.
Οι κύριοι ήρωες του έργου,είναι ο Αλέξιος Μακρεμβολίτης,παλιός πολεμιστής, αρχοντικής γενιάς,Βυζαντινός και ο Παγιέν του Μοντιτιέ,ο μαθητής τού,που είναι γόνος αρχόντων της Φλάνδρας.Ο Αλέξιος καλείται να διδάξει τον μικρό Παγιέν την πένα και το ξίφος.Τα δύο απαραίτητα εφόδια για να δημιουργήσει ένα βασίλειο,όραμα του δασκάλου,που στους κόλπους τού θα περιέχει,όλες τις θρησκείες και τους πολιτισμούς του υπάρχοντος κόσμου.
«Πένα και ξίφος.Η βάση της διακυβέρνησης.Χωρίς κάποιο από τα δύο είσαι, πάντα,ατελής φιλόσοφος και στρατηγός».
Ο συγγραφέας μας "ξεναγεί",μέσα από την διήγησή του, στις πόλεις, στα κοινωνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά της καθεμιάς,που αποτελούν τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.Μέσα από αυτή την παρουσίαση,μπορεί να διακρίνει ο αναγνώστης την ευημερούσα αυτοκρατορία,την ομαλή και καίριας σημασίας,οργάνωση του εμπορίου,της στρατιωτικής πειθαρχίας,της ναυτοσύνης,καθώς και τον εξελιγμένο τρόπο επικοινωνίας των πόλεων.Εξάρει το άρτια οργανωμένο "κράτος" -ας μου επιτραπεί ο όρος- τη μεγάλη ανάπτυξη του παιδαγωγικού συστήματος της αυτοκρατορίας ,αλλά και του αυστηρού τυπικού,της απαρέγκλιτης εθιμοτυπίας των κανόνων ,που διέπουν τους αξιωματούχους και των κατοίκων του Βυζαντίου.Από την άλλη η αυτοκρατορία του Αλέξιου του Κομνηνού έχει βαθιές θρησκευτικές ρίζες,ενώ ο Χριστιανισμός είναι ένας δυνατός κρίκος, που ενώνει μια περιοχή ,που πλήττεται από διαφορετικές φυλές,με γλώσσα,θρησκεία και τρόπο σκέψης.
Η πορεία των Φραγκικών,ως επί το πλείστον,στρατευμάτων, προς του Άγιους τόπους,είναι για τον Παγιέν μια αποκάλυψη,αλλά και άσκηση αντίληψης και συνειδητοποίησης,του σκοπού της διδασκαλίας του,από τον Αλέξιο.
Η γνώση και η σταθερή πεποίθηση του Αλέξιου προέρχεται από τους αρχαίους ελληνιστικούς χρόνους,όταν ο Πλάτωνας,μίλησε για ένα υπέρτατο Ον,που υπάρχει,ως σταθερά ,σαν το σύνολο του νοητού κόσμου.Με αυτό το δεδομένο πιστεύει πως δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των θρησκειών,αφού ο Θεός είναι ένας,απλώς,παίρνει διαφορετική μορφή,αναλόγως των χαρακτηριστικών και των τρόπων αντίληψης και ζωής των λαών.Πιστεύει πως ο ιδανικός χώρος,για ν΄αναπτυχθεί η θεώρησή του,είναι η Ιερουσαλήμ.Εκεί υπάρχουν όλες οι θρησκείες.Ο Χριστιανισμός,ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός.
Μέσα στις μάχες,τις σκληρές εικόνες επικράτησης,τη βία,τη φιλοδοξία,την πονηριά,τα πολιτικά παιχνίδια και τα δίκτυα κατασκοπείας και πολιτικού σχεδιασμού,αναπτύσσονται και αποδεικνύονται φιλοσοφικές και θρησκευτικές απόψεις,πάνω από την καθεστηκυία θεώρηση των πραγμάτων.Βοηθητικοί ήρωες,με συμβολικό χαρακτήρα,είναι ένας μοναχός-γιατρός,από τη Δύση,ο Ροβέρτος,ένας πρίγκηπας-αστρολόγος Πέρσης,ο Φακρουντίν,και ένας ραβίνος,που διδάσκει την Τορά,ο Ελιέζερ.Αυτοί,μαζί με τον Παγιέν,είναι οι θεμελιωτές της ίδρυσης του πρώτου τάγματος πολεμιστών-μοναχών.Των Ναΐτων ιπποτών,με αρχηγό,τον τελευταίο που θα μπει,για να επικυρώσει με την παρουσία του,την ίδρυση μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες σέκτες,που πέρασε από τον κόσμο,του Ούγου ντε Παγιέν.
Μέσα από το μυθιστόρημα του κυρίου Κωνσταντάτου,που ενσωματώνει με μαεστρία,τη φαντασία με την Ιστορία,ο αναγνώστης ανακαλύπτει και κατανοεί ακόμα και δυσνόητα,φιλοσοφικά, αλλά και θρησκευτικά,ζητήματα.Το βιβλίο,αν και πολυσέλιδο,δεν κουράζει,όπως θα συμπέραινε κάποιος,με τις περιγραφές των μαχών ή των ιστορικών τεκταινόμενων.Η διήγηση είναι απλή,χωρίς δύσκολη ορολογία,με γλώσσα απλή και κατανοητή -αν και έχει κάποια λάθη ,ως προς τη διόρθωσή τού το κείμενο.Επίσης έχει μια εξαιρετική ροή,ως προς τη διακύμανση του ιστορικού πλαισίου,με το φανταστικό του βιβλίου.Θα το συνιστούσα ανεπιφύλαχτα,σε κάποιον που αγαπά την ιστορική θεματολογία,αλλά και την αφορμή για συζήτηση πάνω σε ζητήματα φιλοσοφίας,θρησκείας και Ιστορίας.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός,
σελ. 648
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας το συζητήσουμε......