Κάθε μέρα και μια σκέψη.Μια εικόνα από τα παλιά,τα καθημερινά και τα καινούργια.Ωρες ώρες και για τα μελλούμενα.
Θυμάστε το "ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" που μας έδιναν στην πρώτη δημοτικού;Ήταν ένα χοντρούτσικο βιβλίο με το χρώμα του λαδιού,μπορεί και της χρυσόμυγας-μου διαφεύγει μετά από τόσα χρόνια.Η δασκάλα μας είχε πει πως ακόμα δεν θα του χρειαστούμε.¨Ηταν γεμάτο ποιηματάκια και ιστορίες σαν παραμύθια νομίζαμε εμείς.Τα στιχάκια τα μαθαίναμε "απ΄ έξω" και τα λέγαμε δυνατά,με τα χεράκια κολλημένα στα πλάγια,λίγο ιδρωμένα,λίγο σφιγμένα.Μπερδεύαμε τη γλώσσα με μερικές λέξεις και κοιτούσαμε με τρομαγμένα μάτια τη δασκάλα.
Το Σεπτέμβρη διαβάζαμε το "Κυκλάμινο" και η "κυρία" μας ζητούσε να φέρουμε τα μικρά λουλουδάκια που γέμιζαν τον τόπο μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι μας.Εγώ είχα βρει κάτι μεγάλες πέτρες που από κάτω έκρυβαν πολλά.Τα έφερνα στο σχολείο γεμάτη καμάρι,τυλιγμένα με χαρτοπετσέτες με σχέδια (κάναμε συλλογή από χαρτοπετσέτες τότε)
Μικρὸ πουλὶ τριανταφυλλί, δεμένο μὲ κλωστίτσα,
μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει.
Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά, θὰ σοῦ χαμογελάσει
κι ἂν τὸ τηράξεις δυὸ καὶ τρεῖς, θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι*
μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει.
Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά, θὰ σοῦ χαμογελάσει
κι ἂν τὸ τηράξεις δυὸ καὶ τρεῖς, θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι*
Αν δείτε τώρα ένα κυκλάμινο δε σας έρχεται στο μυαλό εκείνο το "κυκλάμίνόόόόόόόόό,κυκλάμινόόόόόόόόό,κυκλάμινόόόόό";
