ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ-ΜΑΙΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ

 

«Πώς επουλώνονται οι ανθρώπινες ψυχές;»,αναρωτιέται ο Αντρέα Ντελασούντα,ο γατρός του ψυχιατρείου

της Ποβέλια,του νησιού με τις μαύρες αναμνήσεις,στη Βενετία.Μπορεί άραγε μια ψυχή να γιατρευτεί;Τις πιο πολλές φορές φεύγει από το ανθρώπινο σώμα χωρίς να έχει βρει τη λύτρωση.Εγκαταλείπει την ύλη πληγωμένη,παραπονεμένη και αθεράπευτη.

Η Παλίρροια της Μαίρης Κωνσταντούρου είναι δύο παράλληλες ιστορίες:του Αλεσάντρο,που έπεσε θύμα της πανούκλας,το 1346,στη Βενετία και των τροφίμων του άσυλου της Ποβέλια,μία δεκαετία μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

ΡΟΔΑΝΘΟΣ-ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

 Είναι όμορφο μια ιστορία να εξελίσσεται με τη μυρωδιά των ρόδων.Ίσως γιατί,ένα μυθιστόρημα που αφορά την πολύπαθη Ιστορία των Δωδεκανήσων,έπρεπε με κάποιο τρόπο να ισορροπήσει.Άλλωστε,όλο το βιβλίο κρατάει μια ισορροπία,ως προς την εξιστόρηση της αλήθειας και της μυθοπλασίας,χαρακτηριστικό στα βιβλία της κυρίας Θεοδωρίδου.

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ-ΙΛΔΕΦΟΝΣΟ ΦΑΛΚΟΝΕΣ

Όταν βλέπεις ένα πολυσέλιδο βιβλίο,περίπου χίλιες σελίδες,είναι εύκολο να το «αφήσεις για αργότερα».Ο όγκος του σε αποθαρρύνει,μπορεί και να σε τρομάξει σε κάποιες περιπτώσεις.Έτσι κι εγώ άργησα πολλά χρόνια για να διαβάσω το χέρι της Φάτιμα.Είχα ξεχάσει τις εκπληκτικές ιστορίες που σκαρώνει ο Φαλκόνες.Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Παναγιά της θάλασσας,αλλά με τα χρόνια,κάτι σου διαφεύγει από τον αριστοτεχνικό τρόπο γραφής του.