Δεν είναι πως δεν αγαπώ την τεχνολογία-ίσα ίσα που την θεωρώ εργαλείο- αλλά να,ο γραπτός λόγος στο χαρτί έχει μια φινέτσα.Ο γραφικός χαρακτήρας έχει μια προσωπικότητα.Δείχνει τις μεταπτώσεις της ψυχής,το εν δυνάμει συναίσθημα,την "καλή" ή την "κακιά" την ώρα που γράφεις.Στην άκρη του χαρτιού μπορεί να στεγνώσει ο ιδρώτας από το πλάι του χεριού σου και να αποτυπωθεί η αγωνία σου.Το δάχτυλό σου,εκεί που πιάνει την άκρη του μολυβιού ή του στυλό σου,έχει κάνει μια ¨καμπουρίτσα".Δεν σε πονάει αλλά σε "τραβάει" μερικές φορές και σε "καλεί" να του δώσεις την ευκαιρία να "συναντηθεί" με το "άλλο τού μισό".Περνάει λίγη ώρα αυτοσυγκέντρωσης και σκέψης μιας και δεν έχεις το θαυματουργό backspace για να διαγράψεις τη λέξη-άλλωστε δε θέλεις να γεμίσεις μουτζούρες το γραπτό σου.
Το χειρόγραφο έχει μια μαγεία που σχεδόν σε καθηλώνει.Το αποδεικνύει η συγκινητική ματιά όταν διαβάζοντας ένα βιβλίο ξεφυλλίζεις γρήγορα για να βρεις τις "γυαλιστερές"σελίδες που παραθέτουν σε φωτογραφίες και γράμματα ή επιστολές ή χειρόγραφα των ηρώων.
Μην ξεχνάτε να γράφετε που και που.Μην αποθηκεύσετε σε φάκελο το αρχείο.Γράψτε το σε ένα τετράδιο που όσο το ξεφυλλίζεις τόσο μαλακώνει το χαρτί και γίνεται σχεδόν διάφανο.
